SALTY: Ang makulay na pakikipagsapalaran ng isang well-seasoned na seadog

Ni Lon Calloway (pinsan ni Jill Loree)

pagpapakilala

Para sa akin, ito ay palaging tungkol sa paggalaw. Hindi lamang ang banayad na pag-uyog ng isang barko na nagpasaya sa pagtulog, o ang nakakapagpalakas ng pusong kilig na walang bigat sa aking rack habang naghahagis kami sa ilang malalim na anyong tubig. Ito ay ang katotohanang ako ay gumagalaw. Iyon ay palaging ang pinakamahusay na bahagi. Ang pagtulog sa isang lugar at paggising sa iba ay parang nasa isang magic carpet.

Totoo, iniiwasan ko ang ilang tae sa ganitong pamumuhay. O tulad ng inilagay ito ng isang maagang kasintahan, "Ang pagbabalik sa bangka na iyon ay kaaya-aya para sa iyo, hindi ba?" Inaamin kong, hindi ako laging nandiyan para sa mga naiwan. Ngunit ito ang naging buhay ko, at sa paglipas ng mga dekada ako ay naging mas mahusay at mas mahusay sa pamumuhay nito.

Sa pamamagitan ng lahat ng mga tagumpay at kabiguan, pinamuhay ko ang pinaka-makulay na buhay na naisip ko para sa aking sarili, at nasisiyahan akong ibahagi ang ilan sa mga highlight sa iyo. Sana maging OK ka sa wika. Sinabi sa katotohanan, ang sumpa ang nagpunta sa mga barko. Kaya narito ito: ang mga shipboard tunay at maalat bilang impiyerno. Hindi ko masabi ang mga kwentong ito sa ibang paraan.

- Kapitan Lon Calloway

Mula sa likod na takip

Kapag nasa labas ka na “sa asin,” magaspang ang trabaho at walang awa ang mga bagyo. Gayunpaman ang araw ay hindi nabibigong muling lumitaw mula sa likod ng mga ulap, at kung titingnan mo ng husto, isang chuckle ay matatagpuan.

Sa pamamagitan ng kapansin-pansin na koleksyon ng mga kwentong ito — na itinayo mula sa higit sa 40 taon na nagtatrabaho sa tubig — Nakukuha ni Lon ang kilig ng kilos, ang sakit ng pakikibaka, at ang lakas ng isang magandang pagtawa. Dahil nagtatrabaho man bilang asawa, quartermaster o kapitan, palaging malapit ang katatawanan noong nasa deck si Lon.

Maasim Dadalhin ka sa mundong ito na puno ng takot at tagumpay, at naghahatid ng isang lasa ng isang buhay na hindi mawari, nagtatrabaho sa dagat.

Tala ng editor

Sobrang saya ko sa pakikipagtulungan sa pinsan kong si Lon Calloway upang mai-publish ang kanyang mga kwento sa dagat. Una kong napansin ang mga ito nang makita ko sila sa isang binder sa cabin ng aking mga magulang sa Hilagang Wisconsin. Ang aking tatay, na ang kapatid na babae ay ina ni Lon, ay lalong nahahanga sa kanila at lubos na hinimok kaming lahat na basahin ang mga ito. "Napakaganda lang nila," aniya.

Isa sa mga bagay na gusto ko tungkol dito ay ang aking mga magulang ay nasa ikawalo na at parehong buhay na debotadong mga Luterano. Gayunpaman may napakaraming puso sa mga kamangha-manghang mga kwentong ito-kasama ang isang toneladang pagpapatawa at paghawak ng asin — na pinapakanta ng ating sariling puso kapag binasa natin ito. Kahit papaano ginawa ng minahan.

Sa aking aklat, ito ang esensya ng kung ano ang ibig sabihin ng pagiging espirituwal: Ang alisan ng takip ang ating panloob na liwanag at hayaan itong sumikat sa mundo. Magaling, Cuz.

- Jill Loree

Tandaan: Inirerekumenda ko ang pagbabasa Maasim sa format ng ebook, tulad ng mga kwento ni Lon na may kasamang maraming mga makukulay na larawan!

© 2020 Lon Calloway. Nakalaan ang lahat ng mga karapatan.

Magagamit sa ebook at paperback | Birago, Apple Books at Barnes & Maharlika.

BAKIT MAHAL KO ANG AKING PAMANA NG NORWEGIAN: Ang kwento ng buhay ng mga Tollovson, aka Thompson

Pinagsama ni Ed Thompson (Tatay ni Jill Loree)

Lagyan ng paunang salita

Karamihan sa trabaho at pag-iisip ang nagawa sa paglikha ng koleksyong ito ng mga kwento tungkol sa buhay ni Anders Tollovson, tulad ng nakikita ng mga mata ng kanyang pamilya at ng iba pang nakakakilala sa kanya.

Ang isang mapagkukunan ng impormasyon ay mula sa isang libro ng apo ni Andrew na si Linda Thompson Mott. Ang iba pang mga kwento at insidente tungkol kay Andrew ay nagmula sa maraming mga mapagkukunan at ipapahiwatig sa pamamagitan ng pangalan ng kung sino ang nagtaguyod ng kuwento. Kung walang pangalan na lilitaw, ipalagay na ako ito, Ed Thompson.

Ang isang mahusay na pakikitungo ng impormasyon ay natipon mula sa isang tape recording ng isang pakikipanayam kay Andrew na ginawa noong 1954. Ang recording ay natuklasan ni Jack Brown habang dumaraan siya sa mga bagay ng kanyang lola. Si Jack ay apo sa tuhod ni Amanda, na pangalawang anak na babae ni Andrew.

Sa una kong pakikinig sa recording, napagtanto kong si Lolo Andrew ay namuhay ng isang napaka-espesyal na buhay. Nakaramdam din ako ng pagkamangha habang nakikinig sa kanya dahil wala akong nagawa upang ihambing kay Andrew at sa kanyang henerasyon. Tingnan natin ang buhay ni Andrew at subukang makita kung anong mga kaganapan sa buhay ang bumubuo sa buhay ng isang Norwega na tulad ni Andrew.

Para sa mga kwentong tulad ng mga babasahin mo na gusto kong mahalin ang aking pamana sa Noruwega. Inaasahan kong pinahahalagahan mo ang pagsasabi sa kanyang buhay.

- Ed Thompson

Tala ng editor

Ang proyekto ng aking ama, Bakit Mahal Ko ang Aking Norwegian Heritage, nagsimula bilang isang koleksyon ng mga kuwento tungkol sa kanyang lolo na si Andrew, ang aking lolo sa tuhod. Ang ideya ay lumitaw mula sa pagtuklas ng isang pakikipanayam kay Andrew na naitala noong 1954, sa parehong taon na namatay si Andrew. Upang malikha ang buklet na ito, pinagsama-sama ng aking ama ang mga kuwento mula sa recording na iyon kasama ng iba't ibang mga alaala ng pamilya tungkol sa lalaki. Ang lakas ng loob ng nanay ko na isama pa ang tungkol kay Martine, ang pangalawang asawa ni Andrew at ang aking lola sa tuhod. Dahil dito, mas balanse ang pagkukuwento ng kanilang buhay.

Bagama't walang alinlangan na hindi madali ang gawaing pagsasaka ng lupa, tiyak na hindi rin simpleng bagay ang gawain ng pag-aanak at pagpapalaki ng 10 anak noong mga panahong iyon. Ngunit may sinasabi ito tungkol sa mga panahon—sa huling bahagi ng 1800s hanggang sa unang kalahati ng 1900s—na ang mga kuwentong ipinasa tungkol sa mga kababaihan ay mas mahirap ilabas. Para sa mga ito ay mas kaunti at mas malayo sa pagitan. Dahil ang gawain ng kababaihan ay madalas na hindi nakikita at pinahahalagahan sa parehong paraan ng trabaho ng mga lalaki. Ang mga babae, sa pangkalahatan, ay hindi nakikita at pinahahalagahan tulad ng mga lalaki.

Ang aking sumbrero ay para kay Andrew at Martine para sa kanilang pluck at pioneering spirit. At pinupuri ko rin ang aking ama sa paglikha nitong cache ng mga alaala tungkol sa kanilang buhay pareho. Ang ating henerasyon ay nakatayo sa balikat ng lahat ng ating mga ninuno, mga lalaki at babae, na nauna sa atin. Nawa'y patuloy nilang pangunahan tayo sa pamamagitan ng maiinam na halimbawa na kanilang ipinakita.

–Jill Loree

THE GIRL, THE FOX, AND THE SUNFLOWER: Ang lakas ng loob na lumikha ng unyon